To ostatnia wyrypa 2010 roku.
Z racji, że przejście całego grzbietu Małej Fatry Luczańskiej na
rakietach dalej było tematem otwartym, postanowiliśmy zapodać całość, czyli
Strečno -
Klak i zejście szlakiem żółtym na
Fačkovské sedlo.
26.12.2010
Wrocław - Opole Gł - Zwardoń
Pojechaliśmy w składzie:
- Gryf
- Hoffi
- menel.
Trasę oparliśmy o 1 nocleg pod namiotem i 2 nocki w chatkach:
- Grand Hotel Partizan
- Chatka pod Klakiem.
Warty odnotowania jest nasz trzeci dzień wędrówki, odcinek Grand Hotel
Partizan => chatka pod Klakiem,najdłuższy i chyba najtrudniejszy.
Pokonaliśmy go w ok.15 godzin. Można wydłużyć ten odcinek o biwak na
Vríčanskim sedle 686 m, przy odbiciu szlaku żółtego w stronę Rajeckiej Leśnej
znajduje się woda. My zapodaliśmy wariantem "po całości", gdzie odcinek
Vrićanske sedlo - Klak był dla mnie mega wyczerpujący spowodowany zmęczeniem i
dużymi przewyższeniami. Z pogodą wbiliśmy się znakomicie. Zdołaliśmy przejść
cały grzbiet Małej Fatry luczańskiej. Była to dla mnie jedna z najcięższych
wyryp na rakietach i najtragiczniejsza w mojej blisko 10-letniej karierze
łaziora. Przy zejściu z Klaka na Fačkovské sedlo 802 m n.p.m. doznałem
kontuzji:
- złamałem nogę a dokładniej staw skokowy, dwukostkowe złamanie goleni
lewej.
Dotarcie do Zwardonia to też eskapada ,którą można podpiąć pod wyczyn.
Jako, że świętowałem w Kudowie - Zdroju, zbióreczkę na trzeźwo zrobiliśmy w
Opolu."Strzała Południa", którą przemieszczał się Hoffi uległa opóźnieniu ok.
3 godzin. Z Gryfem modliliśmy się oby nie było większego. Przechwytujemy
Hoffiego w Opolu i już się turlamy wozem bojowym do Zwardonia. O rannym
pociągu do Żiliny => Strečno możemy zapomnieć. Nie pozostaje nam nic innego
jak rozłożyć klamoty i dać se ze 2 godzinki snu.
27.12.2010
Zwardoń - sedlo Javorina 967 m n.p.m.
O ile dobrze sięgam pamięcią, był to mój ostatni nocleg w poczekalni dworca w
Zwardoniu. Trochę nam zejdzie, zanim się wygramolimy z "naszej nory". Po
śniadaniu spakowani, zwarci i gotowi opuszczamy Zwardoń:
Kulamy do Skalite - Serafinova stałym traktem na pociąg. Na stacji Strečno
stawiamy się późnym popołudniem. Startujemy, Nezbudská Lúčka 360 m: n.p.m.:
Czas mamy raczej słaby, mijamy zamek i nabieramy wysokości. Rakiety chwilowo nie
są potrzebne. Mijamy sedlo Rakytie 712 m n.p.m. Na nocleg docieramy przy świetle
czołówek na sedlo Javorina 967 m n.p.m. Zadaszenie na przełęczy traktujemy jako
kuchnię i skład klamotów. Rozbicie namiotów chwilę nam zajmuje:
Miło wbić do namiotu i utulić się w w ponad 1000 gramach puchu. Odpadamy,
dobranoc.
28.12.2010
Sedlo Javorina 967 m n.p.m. - Grand Hotel Partizan
Ranek na przełęczy wietrzny. Celem ograniczenia straty gazu na herbatę
postawiłem w przedsionku namiotu:
Po "śniadaniu mistrzów" zwijamy bajzel, przed nami wymagający dzień. Pogoda
kiepawa, śniegu niewiele. W rakiety wskakujemy dopiero przed Uplazem, a ze
szczytu rzeczonego schodzimy już bez - powodem jest żenująca ilość białego pod
stopami. W okolicach sedlo Okopy odrobina rewii:
Wyszliśmy z lasu, doświadczamy zimowego klimatu w Małej Fatrze. Niejaki Gryf
przy armacie :)
Hoffi:
Autor relacji z zamarzającym aparatem mowy:
Docieramy na Mincol 1364 m n.p.m.:
Schodzimy z Mincola, robi się miło i ciekawie:
Pogoda niestety nie rozpieszcza. Pochmurno, wietrznie czasami opad śniegu.
Bawimy na Martińskich Halach:
Z widoków nadal klapa. W takiej scenerii miniemy najwyższy szczyt MFL, czyli
Veľká lúka 1476 m n.p.m.:
Gryf mimo wszystko uśmiechnęty:
Są też fani innych sportów zimowych:
Kulminacji wygwizdowa doświadczamy na szczycie Veterné 1441 m n.p.m.. "Tatonka
Team":
Klapą zaczynaliśmy, klapą kończymy. Czas schdzić do hotelu. Z polikami
czerwonymi jak dupa pawiana meldujemy się na miejscu. Grand Hotel Partizan wita
w swoje jakże zacne progi:
Można odetchnąć, w końcu nie wieje :). Klasycznie wywalamy nasze worki, aby
się w nich zagrzać. Następnie kolacja, wieczorna gawęda i czas na zasłużony
sen. Dobranoc.
29.12.2010
Grand Hotel Partizan - Útulňa Javorina pod Kľakom
Ranek wita nas, a raczej niszczy. Warunek w pyte! Aż nie do wiary:)
Cel dzisiejszej wędrówki jast jasno nakreślony. Kulamy ku Klaku 1352 m n.p.m.:
Za nami Martińskie Hale. Żal dupę ściska, o jeden dzień za daleko:
Z wejściem na Hlinicką Kicerę 1218 m n.p.m. radzimy sobie dosyć dobrze:
Trochę gorzej było z zejściem z niej, Gryf dachuje:
Na przełęczy pod Hlinicką Kiczerą robimy postój, 2 min jest woda - musimy
uzupełnić zapasy gorącej herbaty i odetchnąć:
Po ponad godzinie kontynuujemy dalej marsz. Niestety, dzień zaczyna się kończyć.
Jesteśmy w pupie:
Docieramy na Uplaz. Zmęczenie daje się we znaki. Klak z lewej, Ostra Skała z
prawej. Cel coraz bliżej:
W ciemnościach mijamy Skałki 1191 m n.p.m., zmęczenie daje mi się we znaki coraz
mocniej. Schodzimy na Vríčanské sedlo. Tam kwadrans na odpoczynek i dla mnie
najgorszy odcinek drogi. Podejście na Ostrą Skałę 1220 m n.p.m., myślałem że
ducha wyzionę. Klaka podejmujemy parę minut po 21.00:
Z Klaka odbijamy zielonym szlakiem w kierunku Klackiego Wodospadu, tam gubimy
szlak. Na szczęście Gryf odnajduje ściechę do chatki i ok. godz. 23.00
meldujemy się zajechani jak konie po westernie w chatce pod Klakiem na ostatni
nocleg. Trasa z Vríčanskégo sedla do chatki na długo utkwi mnie w pamięci,
bowiem poza podejściem na Ostrą Skałę jest jeszcze zacne podejście na Klaka.
No ale...w utulni jest jeszcze kilkoro Słowaków.Ja z Hoffim instalujemy się na
stryszku, Gryf kima na dole. W chatynce ciepło, posilamy się jeszcze i w kimę.
Przed snem mówię do Hoffiego: - no to grzbiet przeszliśmy, teraz możemy kimać
do "obiadu". Z tego zmęczenia długo nie mogłem zasnąć, w końcu "poległem".
Dobranoc.
30.12.2010
Útulňa Javorina pod Kľakom - Zwardoń - Wrocław
Źle spałem. Nad ranem się budzę i czuję wczorajszy trip. Na szczęście warunek
nadal wspaniały. Wyległem obciąć niczym komornik na szafę. Martińskie Hale na do
widzewa:
Opuszczamy kwaterę. Żegnamy zacnego Klaka:
I schodzimy do Reváňskego sedla. Po drodze ostatnie akordy imprezy. Chwila zadumy
z widokiem na Wielką Fatrę:
I tu zasadniczo kończy się moja impreza. Z Reváňskego sedla po pewnym czasie
zejście prowadzi zakosami. Mniej więcej na półmetku zejścia do Fačkovskégo sedla
wywinąłem orła na skutek czego doznałem złamania dwukostkowego goleni lewej.
Pragnę podziękowąć Gryfowi i Hoffiemu za troskę i pomoc podczas transportu do
przełęczy i do kraju. Bywają i takie zakończenia imprezy:
Przede mną pół roku rekonwalescencji. Trudno, jakoś to będzie.
Dziękuję za uwagę.
Komentarze
Prześlij komentarz