Wiosenny Masyw Śnieżnika 23-24.04.2016

Masyw Śnieżnika wiosenną porą jest wyczesany, rzecz po imieniu nazywając.

Michun, który mnie wrobił w ten melanż jest winny wszystkiemu co nas spotkało. Zaczynamy z mieścinki Prostřední Lipka, położonej ok. 2 km na północ od miasta Králíky. Śnieżnik atakujemy z wysokości ok. 580 m n.p.m. Wysiadłszy z pociągu, przypomniał się...głód :)).

23.04.2016 

Wrocław - Prostřední Lipka - Śnieżnik 1425 m n.p.m.

 

Z Michunem ustawkę robimy we Wro na Dworcu Głównym. Przed szóstą wtaczam się na "berzę" i kieruję do kasy. Bilety w "kielni", wbijam do baru i witam się z dawno nie widzianym Poznaniakiem. Mamy chwilę czasu na gawędę, w ostatniej chwili kupuję korony. O 6.26 turlamy się Przewozami Regionalnymi do Międzylesia, z przesiadką do busa w Kłodzku Gł. W Międzylesiu czeka na nas "Strzała Południa" do Lichkova, a tam z kolei, szynobus do mieścinki Prostřední Lipka, z której zaczynamy wiosenną imprezę w Masyw Śnieżnika.Waruneczki bajeczne, widząc w oddali "karczmę" stwierdzamy, że nie wypada iść na czczo. Okazuje się, że knajpunia zamknięta. Jest stół, jest pogoda, są ławki.. odbezpieczamy własne zapasy:

Posileni zapodajemy pięknymi widokowo terenami a czerwoną ściechą:

Poznaniak miał łeb proponując atak na Śnieżnik od strony czeskiej, ten warint jest dla mnie nowy, więc śmiało stwierdzam, że zawsze tam nie byłem. Zanim zejdziemy do przełączki U Křížku, należy się słowo w sprawie. Otóż od kościoła w stronę Śnieżnika w 2012 roku utworzono pięć drewnianych latarni:

O ile dobrze tłumaczę, "Ścieżka Tajemnice Przeszłości". Widoki czerpiemy garściami, tu na przykład Trójmorski Wierch w jakże zacnej scenerii:

Jesteśmy U Křížku 683 m n.p.m.:

Tuż obok znajduje się duże gospodarstwo rolne, zaszczytna i bardzo urokliwa okolica. Mijamy też i dzwonnicę:

Zbliżamy się do głównego programu, m.in. wieża widokowa Sky Walk, otwarta na zboczu góry Slamnik:

Jesteśmy w samo południe w Dolnej Morawie, czas zatem na pierwszy obiad. Wbijamy do Oberży "Na Rozcesti":

Poszła kaczka w pakiecie + "czosnek" i zapiwszy to kofolą oczywiście. Posileni opuszczamy lokal i przed nami podejście, Michun za diabła nie chciał wjechać kanapą, to trza było wejść! Przerwa między sapami z widokiem na Trójmorski Wierch:

Po drodze mamy scysję z rodakami. Dochodzimy do wieży. Wejście na taras widokowy za 190 Kc, nie stać nas, wolimy nie oglądać :)). Opuszczamy miejsce czym prędzej. W stronę Śnieżnika idziemy zboczem, drogą dla rowerzystów. Ostatnie spojrzenie na Sky Walk:

I wbijamy do wiatuni na garnucha:

Temat jest godny na nocleg. Jak widać waruneczki muszą być "odpowiednio" idealne. Przed nami raczej nużący odcinek drogi, gdzieś tam focę na przybytek:

Parę metrów w nogach mamy, zmęcznie zaczynamy odczuwać. Nie chcąc zbytnio tracić wysokości na zejściu do Vileminki, decydujemy się na skrót i przy okazji Michun jest sprawcą skrótu do Śnieżnej Chaty, czyli do żółtego szlaku, skąd już tylko "pół wiadra potu", jakaś kolejna chatka, Słoń, Żródło Morawy i 500 metrów na miejsce biwaku:

Na Śnieżniku delikatnie prószy, czym prędzej stawiamy namioty. Kto wie, czy zdążymy jeszcze zabiwaczyć przed budową wieży widokowej. Licho nie śpi, trza korzystać póki czas. Oprócz nas jest jeszcze 5-osobowa grupa. Jest miło, chociaż sypie wyraźnie mocniej.

 

24.04.2016 

 

Śnieżnik - Młyńsko - Stronie Śl. - Kłodzko - Wrocław

Późnym wieczorem na Śnieżniku już było białawo, a około trzeciej nad ranem zerwał się zefirek, wyległem poprawić naciągi, dalsza część biwaku to nocne czuwanie bez butelki. Około 5-tej nad ranem tknęło mnie aby zerknąć do przedsionka. Cała kuchnia i buty zasypane, a śniegu przybywa w ramach nawiewu. Wyległem odcedzić kartofle i zauważam, że młodzieży już nie ma. Jeszcze udało się przysnąć na chwilę i pora na nas, czas się pakować. Jakże Śnieżnik jest piękny wiosną:

Pakowanko idzie sprawnie, ręce zgrabiałe. Mimo wszystko nad sytuacją panujemy :))

Michun za głowę się trzyma, szpilkę zgubił w śniegu :))

Przed ósmą jesteśmy w schronisku. Musimy chwilę poczekać, bufet czynny od 8.00. To nie jest najlepsza pora, turyści śpiący w tym przybytku także czekają na "gong". Minęła ósma, bomba w górę, sznury pękły! Okazuje się, że kanapa zajęta, szlag by trafił, parkujemy w sali głównej, okupując plac tuż przy wejściu. Czekamy aż pierwszy rzut się obkupi, Michun otwiera spiżarnię, ja mimo ślinotoku trwam dzielnie czekając na duży bigos z pieczywem. Posileni, kończymy imprezę. Idziemy do Stronia Śląskiego więc wypada o Młyńsko zahaczyć. Wracamy w zimowej scenerii:

Niebawem osiągamy Młyńsko 990 m n.p.m.:

Na szczycie po garnuchu gorącej herbaty, chwila na widoki i schodzimy na szagę. Do Stronia Śl. mamy kawałek, mieścinę witamy z uśmiechem do ósemki:

Ze Stronia Beskidem toczymy się do Kłodzka, tamże przechwytuje nas Dagmara. We Wro odstawiamy Michuna na dworzec i ruchy zdecydowane do domu na niedzielny rosół. 

 Dziękuję za uwagę.