Bidnie, ale...noworocznie

Wstyd się przyznać, ale w końcu ruszyłem dupę na pagóry. Pomysł na wyjazd w Nowy Rok upadł.

Wystraszyłem się opadów deszczu, wiatrów i cholera wie czego jeszcze. Pierwsza połowa stycznia wyjazdowo układa mnie się przyzwoicie, ale co z tego, skoro festiwal wymówek opanowałem perfekcyjnie. Czas skończyć z umizgami i pora wyrwać się z domu, bo oszaleję!

11.01.2022 

Wrocław - Przełęcz pod Wieżycą - Skalna 524 m - Przełęcz pod Wieżycą - Wrocław

To będzie skromna jednodniówka i zarazem pierwsza impreza AD 2022, nawet "odstawiam" nowy odnośnik w etykietach. Na stole leżało Pogórze Wałbrzyskie i Masyw Ślęży. Postawiłem na to drugie, bo bliżej. Mogę wpaść na kilka godzin i spokojnie zajrzeć w parę miejsc bez żadnej presji czasowej. Wyjeżdżam około 9.30 i bez zbędnego kombinowania ląduję na Przełęczy pod Wieżycą. Na parkingu pusto, czysto i nie szczypie w oczy:

Do Domu Turysty pod Wieżycą nie zaglądam, jestem po sutym śniadaniu. Wspomnieć jednak muszę, że bardzo szanuję ten lokal. Na pierwszy ogień idzie kamienna ławka z 1923 roku znajdująca się przy Drodze Piotra Włosta:

Odnoszę wrażenie graniczące niemal z pewnością, że ten piękny "mebel" niszczeje, szkoda by było. Nie mam ciśnienia czasowego, zatem garnuch gorącej herbaty jest wielce wskazany. Po krótkim przerywniku kulam dalej. Za chwilę dotrę do Bialskiego Rozdroża:

Chwilę spędzam przy kamieniu informacyjnym. Niebawem ruszam na kolejny przystanek, Źródło Ślężan:

Pot z czoła ogarnąłem na ławeczce, długo nie siedzę w obawie aby tyłek mnie nie przymarzł. O poddupniku przypomniałem sobie na Skalnej, na którą za chwilę ruszam. Przede mną gwóźdź programu, jestem na zielonym szlaku. Dzwoni Red. Sapię mu w "słuchawkie", że jest mnie wstyd. Pierwszy naciągany wyjazd od końca piździernika ubiegłego roku. Ten mnie pociesza, że Skadi też mu to mówiła. Dobrze, że nie jestem sam w tych problemach :)) Kończymy rozmowę, docieram do podejścia na Skalną:

Za chwilę zasapany docieram na miejsce:

Skalna słynie z największego nagromadzenia formacji skalnych na terenie parku. Dobrze jest uwalić się w miejscu znanym i lubianym, Skalna 524 m:

Dłuższą chwilę marudzę. Łypnąłem na Radunię 573 m:

W kwestii widoków jest obrzydliwie, smog robi swoje, Góry Sowie "zasłonięte":

Po dłuższej przerwie pora się zbierać na kolejną atrakcję, czyli Skalna Perć. Jeszcze lawiruję chwilę przez formacje Skalnej, aby za chwilę wyjść na ścieżkę:

Która doprowadzi mnie do wejścia na skalną przechadzkę, rządzę na Olbrzymkach. Ten odcinek jest dla mnie ogromną atrakcją Masywu Ślęży. Mijam kolejne żródło:

I za chwilę wkraczam na bardzo atrakcyjny fragment szlaku niebieskiego:

Dodatkową truskawką na torcie jest dawny punkt widokowy na Małych Olbrzymkach, nie wyobrażam sobie tam nie zajrzeć. Pamiątką świadczącą o świetności tego miejsca to zachowana metalowa poręcz:

Schodzę do Rozdroża pod Małymi Olbrzymkami:

A dalej na szagę kamiennymi schodami do Drogi Piotra Włosta:

Zasadniczo kończę imprezę, docieram ponownie do Bialskiego Rozdroża, wybieram jednak inną ścieżkę do przełęczy. Mijam obiekt rekreacyjno-wypoczynkowy:

Wcześniej spotykam gościa, który mieszka w Sobótce 50 lat, tak twierdzi. Po chwili rozmowy ruszam na ostatnią prostą. Temperatura cały czas poniżej zera, do pełni szczęścia brakowało śniegu. Mimo wszystko jestem zadowolony z tego krótkiego wypadu i z polikami czerwonymi jak dupa pawiana docieram na parking do wozu bojowego:

Na miejscu przebieram się w suchą wełnę i mknę do domu. 

Dziękuję za uwagę.