W polu urobiony

Zima nie odpuszcza.  Aby poczuć odrobinę klimatu wiosennego w okresie marzec - kwiecień odgarniam zaniedbane tematy z "niższej półki" i wcale nie chodzi o gorszą jakość odwiedzanych miejsc. Po prostu, zaczynam doceniać szwendanie się polami uprawnymi :).

 Na krótkie wyjazdy wybieram sudeckie wzgórza, które oferują niesamowite widoki, ciekawostki historyczne i co ma dla mnie priorytetowe znaczenie, mogę pobyć sam. Niniejsze szlajanko "drogą losową" padło na Wzgórza Ścinawskie, stać mnie...

10.04.2021

Wrocław - Wambierzyce - Punkt widokowy nad Ratnem Dolnym 477 m

W kwietniu nie mam żadnego łyk-endu wolnego. Nadarza się okazja na krótki występ z jednym noclegiem. Nie zmarnuję tego "daru". Szykuje się dobra pogoda, więc pakuję dobytek. Planuję wystartować z Wambierzyc. Na miejsce dostarcza mnie Dagmara. W sklepie robię zakupy uzupełniające i ruszam na sielankę. Czasu za dużo nie mam, wobec tego na spokojnie odwiedzę kilka miejsc, na których chciałbym być. Na dzień dobry kieruję się na wzgórze Syjon 406 m. Zanim tam dotrę, uwagę moją zwraca dosyć ciekawie usytuowane zadaszenie z drewnianą podłogą:

Zalogować się na nocleg w takim miejscu, z takim widokiem, to byłoby coś. Zobaczymy co da się zrobić. Docieram na miejsce, Syjon 406 m. Na płd - wsch zboczu znajduje się cmentarz komunalny. Tabliczka nagrobna z 1888 roku:

Chwilę spędzam na cmentarzu i na "do widzewa" obcinam na kapliczki kalwaryjskie, które odwiedziłem w ubiegłym roku dwukrotnie oraz ostatni plan wieża widokowa "Suszynka":

Schodzę do "centrum". I jeszcze ujęcie pomnika Daniela P.von Osterberga, właściciela wsi Wambierzyce, wzniesiony w 1867 roku. Wybrałem wariant z wizerunkiem zamku w Ratnie:

Przede mną droga na Kalwarię. Wybieram opcję via Wielkie Schody:

Przy Bramie Sądu ocieram pot z czoła :)

Odbijam do Groty Lwów:

Obok znajdująca się pustelnia zamknięta. Oddech wyrównawszy ruszam do stacji 48, kaplica "Wisi na krzyżu":

Jest kilka osób. Odpocznę chwilę przy dzwonach. Mam do dyspozycji kamienny stół:

A także ławki i piękne widoki. Zacznę od czterech dzwonów, które "leżakują" sobie w najlepsze:

Pierwsze co mnie przez myśl przeleciało jak je zobaczyłem: "co jest grane?" Poszperawszy w internetach okazuje się, że to dar Niemców na poczet budowy dzwonnicy/jest nawet wzmianka, że dołączona do tego zestawu była kwota 10 000 marek/. Na początku lat 90-tych XX wieku 8 tonowe dzwony dotarły do Wambierzyc, początkowo ulokowano je na chodniku przed bazyliką. Oburzenie mieszkańców jak i odwiedzających to miejsce Niemców spowodowało, że sprawę w swoje ręce wziął kardynał Gulbinowicz, nakazując przeniesienie dzwonów w bardziej godne miejsce. No i masz, trafiły na Kalwarię z perspektywą, że wkrótce ruszy budowa dzwonnicy. Dzwony są, może coś z tego kiedyś wyjdzie. Zrobiłem sobie dłuższą przerwę.

Można tutaj rozpalić ognisko, jest miejsce. Poza tym, widok na wambierzycką bazylikę z wyniesionym ponad stoliwo Szczelińcem Wielkim robi na mnie ogromne wrażenie. Do tego cisza, cisza i..."ptasie koncerty":

Pora się zbierać, opuszczam oazę spokoju. Dalsza część trasy to rajd przez pola. Pozdrowienia ze Wzgórza Kwarantanny:

Pławię się widokiem na "Suszynkę". Polne plenery zamiatają mnie. Kulam do szlaku. Docieram do Rozdroża nad Wambierzycami 435 m:

Znajduje się tutaj figura św. Antoniego Padewskiego na cokole z 1800 roku. Czyżby to jakiś fragment dawnego szlaku pielgrzymkowego do Wambierzyc? Inskrypcja kierowana do wędrowca - "Wanderer". Szlakowskaz, fragment GSS:

Przede mną odcinek do Ścinawki Średniej. Tym razem widoki na Wzgórza Włodzickie mnie towarzyszą:

Za chwilę będę podziwiał widoki "znad przepaści" na ŚŚ:

Docieram do asfaltu i kieruję się w kierunku "portugalskiego markietu", jednak znany z wcześniejszych pobytów tutaj NASZ "markiet" EURO i znajdujący się tuż obok bar "Kuchnia Smaków" jest o dziwo otwarty:

W związku z tym, że menu zachęca do zdjęcia plecaka, loguję się w barze zamawiając ogórkową i schabowego w pakiecie, jak na "wegetarianina" przystało:

W tych podłych, pandemicznych czasach grzechem by było nie zostać na obiedzie. Po posiłku zbieram się, przede mną podejście na Ścinawkę 535 m. Wcześniej przekraczam rzekę Ścinawkę "bez most":

Mijam bardzo dobrze utrzymaną kapliczkę:

I na podejściu, obejrzałem się na Zamek Kapitanowo/żółta elewacja/:

Ponownie obcinam na Wzgórza Włodzickie:

W drodze na Ścinawkę, należy uważać na ostre zakręty :)

Po drodze spotykam leśników, chwila gawędy i ruszam dalej, już blisko do punktu noclegowego. Mijam kameralną polankę na grzbiecie:

Za chwilę dotrę do znanego miejsca, na którym bawiłem w styczniu 2020 roku. Niestety, warunki widokowe miałem wówczas fatalne. Teraz trafiam w "dyszkie". Punkt widokowy nad Ratnem Dolnym 477 m, to miejsce miałem w pamięci na nocleg. Widok na Szczeliniec Wielki 919 m i poniżej Radków mnie bardzo wzrusza:

Widokami jestem wstrząśnięty. Góry Bystrzyckie, Masyw Śnieżnika trochę zamglony, ale widoki na Góry Stołowe mnie niszczą. Mam dosyć czasu na rozbicie namiotu. Ogarniam miejsce na ognisko, znoszę opał aby nie brakło i po nocach nie zapuszczać się w las, bo licho nie śpi :). Ognisko płonie, dom postawiony. Będzie pieczone i konsumowane:

Przed kolacją zasiadam na ucztę duchową:

Głód zaspokojony. Pozwalam sobie na chwilę nocnego czuwania bez butelki:

Czas udać się na spoczynek. W namiocie jeszcze leci gorąca herbata i odpadam. Dobranoc.

11.04.2021

 Punkt widokowy nad Ratnem Dolnym 477 m - Radków

Spałem dobrze. O świcie miłe zaskoczenie, w namiocie brak kondensacji! Wychylam łeb z namiotu i wygląda na to, że krótka przechadzka do Radkowa będzie w opcji żyleta. Na śniadanie "kuchnia wydała" żużel z cebulką. Po posiłku pakowanko i czas "na ostatnią prostą". Ruszam poza szlakiem, przez pola. Podczas tej przechadzki dochodzę do wniosku, że takich widoków na Góry Stołowe to jeszcze nie doświadczałem, cudo! Przystaję na chwilę nachapać się widoków. Za mną zostaje Ścinawka 535 m i miejsce mojego biwaku:

Spoglądam na Góry Suche, może kiedyś się odważę na wariant "bez pola" na Waligórę? Zobaczymy. Wygląda to obiecująco:

Wzgórza Ścinawskie żegnam powoli widokiem na Gardzień 556 m, najwyższy w tym pasmie:

A ja muszę dokulać do Poprzecznej Drogi. Widokami jestem porażony, rajd polami to samo dobro, sami zobaczcie :)

W zdrowiu docieram do Poprzecznej Drogi. Radków tuż, tuż:

Impreza dobiega końca. Trafia się gratka, przydrożny krzyż 1834 rok:

Nieco dalej spotykam kolejną kapliczkę. Z inskrypcji wynika, że to XVII wiek:

Na zakończenie trzecia kapliczka, odstawiona "na wysoki połysk":

Ostatnia kapliczka zainteresowała mnie bardzo, szczególnie co oznacza napis zawarty GFSH? Trza będzie chyba zadać pytanie Patrykowi, który prowadzi blog Ścieżką w bok. On "w kamieniu robi", może pomoże. Ja tymczasem docieram do Radkowa:

Z Radkowa przechwyci mnie Dagmara. Docieram na parking:

Uwalony w wozie bojowym mkniemy do Kudowy na pierogi domowe. Z Radkowa wyjeżdżam uboższy o lornetkę, musiała mnie spaść z troka pasa piersiowego, o tym przekonam się w domu we Wrocławiu. Trudno, trza będzie ponownie zainwestować w "patrzałki". Wzgórzami Ścinawskimi jestem oczarowany. Kolejny raz doświadczam, że zadupia są fantastyczne. Wzgórza to niedoceniany temat, wrócę na nie ponownie, bo warto. I jeszcze jedna sprawa, może odbiegająca od tematu. W ramach powrotu do normalności 15.04.2021 byłem się zaszczepić pierwszą dawką, dali Modernę:

Z nadzieją patrzę w przyszłość, może będzie dane wyskoczyć w słowackie rewiry Beskidu Niskiego na jakiś jesienny melanż? Kto wie, zobaczymy.

Dziękuję za uwagę.