Góry Kamienne wiosennie

Niespodziewanie wpada mnie dodatkowy dzień wolnego we wtorek.

Długo się nie namyślając pakuję szafę i kulam do Głuszycy, dawno nie byłem w Górach Kamiennych.

15.04.2024 

Wrocław - Głuszyca - Stożek Wielki 841 m n.p.m.

Dłuższy czas przymierzałem się do odwiedzenia cmentarza leśnego w Radosnej. Zawsze było nie po drodze, aż w końcu nadszedł sądny dzień. Zrywam się z wyra świtem bladym celem spakowania szafy. W tak zwanym międzyczasie zaczyna padać, klnę "w żywy kamień". Chwila strachu i po opadzie. KD-ka do Głuszycy mam o 12.08, nie dam się zastraszyć, kulam na dworzec. Uwalony w wagonie, po królewsku wiozę się do strefy zrzutu. Miałem wysiąść w Głuszycy Górnej, ale filując w "mapkie" doszedłem do wniosku, że lepiej jednak będzie jak wysiądę stację wcześniej. W zdrowiu docieram na miejsce, "orzeł" wylądował:

Wytaczam się ze stacji i obcinam na szlakowskaz:

Propozycje są godne uwagi, zatem wybieram wariant niedostępny na szlakowskazie, czyli w opcji pozaszlakowej do Łomnicy. Kto biednemu zabroni? Na dzień dobry dla zdrowia asfaltu kapkę, w trakcie spaceru rozważam o pogodzie. Nie chcąc zapeszyć widzę, że warunek się klaruje i w duchu "odmawiam zdrowaśkę", aby nie lunęło. Po drodze miałem zamiar wstąpić na "pstruha" z frytami, ale lokal był jeszcze w proszku, zatem na głodnego docieram do Łomnicy na pętlę autobusową:

Wiata autobusowa może posłużyć w ramach noclegu awaryjnego, lokal jest zadbany, a wnętrze wygląda całkiem rześko:

Zasiadam oczywiście na "małe 5". Przerzucam się na szlak czarny i nieco oddech wyrównawszy ruszam, bo przede mną naprawdę uroczy odcinek. Opuszczam Łomnicę i niebawem witam przysiółek Łomnicy, czyli Radosną. Od ul. Ustronie zaczyna się bardzo kameralny odcinek. Niewielka osada malowniczo położona w środkowej części Gór Suchych bardzo pozytywnie zaskakuje.Okoliczne łąki robią wrażenie:

Do tego cisza i spokój oraz wiosenny nastrój czeszą moją biedną głowę. Docieram do cmentarza:

Teren pod budowę cmentarza protestanckiego nadał hrabia Hans Heinrich von Hochberg, natomiast koncesja wydana przez Fryderyka Wielkiego 14 lipca 1775 roku, a  otwarcie cmentarza odbyło się 7 września 1775 roku:

Dawniej cmentarz posiadał kapliczkę. Chwilę się pokręciłem i pora ruszać dalej. Żegnam się z miejscem, które w końcu odwiedziłem:

Z cmentarza do zielonego szlaku idę leśną ściechą na szagę. Chwilę oddechu zrobię na Przełęczy po Szpiczakiem:

Po odpoczynku ruszam na Rozdroże pod Waligórą 845 m n.p.m., przyznać muszę, że ostatni raz tutaj byłem przed wybudowaniem wiaty:

Loguję się w wiatuni na obiad, czuję że mnie odcina :)) W związku z tym leci chilli con carne z ryżem:

Tak, to było to :)). Dobry posiłek się należy, tym bardziej, że przede mną klasyk Gór Suchych, czyli Suchawa, Kostrzyna, Włostowa. Dawno tam nie byłem, zatem w drogę. Szast, prast i melduję się na Suchawie 928 m n.p.m.:

Zejście z Suchawy jest mmmmm...

Przede mną podejście na Kostrzynę 906 m n.p.m., na której to kimałem w 2016 roku:

No i jestem. Z przyjemnością obcinam na Stożek Wielki 841 m n.p.m., miejsce dzisiejszego noclegu i Dzikowiec:

Bukowiec 898 m n.p.m. też robi robotę:

Przez chwilę było prawie jak...w Beskidzie Wyspowym. Przede mną kolejny szczyt, czyli Włostowa 903 m n.p.m., już się wtaczam :))

Włostową wpisuję na listę noclegu pod namiotem. Schodzę do Sokołowska.Wcześniej jednak odwiedzam romantyczny zameczek "Friedensburg", a raczej jego ruiny:

Na przełomie XIX i XX wieku zameczek pełnił rolę schronienia dla pacjentów spacerujących po okolicy w ramach terapii leczniczej, był też ulubionym punktem widokowym. Obecnie obiekt niszczeje, a szkoda. Odpuszczam wizytę w "Leśnym Źródle" i odbijam w prawo na szlak czarny do Sokołowska. Po drodze obcinam na okolice nadajnika RTV, tam ci wiata z "akcji" Mieroszowski Szlak Dzika, mam zamiar ogarnąć ten temat w przyszłości:

Ja tymczasem docieram do sklepu, w którym to wspólnie z Redem w "piździerniku" 2014 roku upodliliśmy się napitkiem pt. "Gracja" co to tańsza od wody była :)), smak tego trunku czuję do chwili obecnej :). Okazuje się, że płatności można dokonać tylko gotówką, a w portfelu posiadam jedynie "dyszkie" w bilonie, zanabyłem zatem dwie bułki, Cisowiankę l/g 0,5l i pasztet prochowicki. Przede mną "ostatnia prosta". Wbijam na szlak żółty i kulam miejsca po starej wiacie pod Stożkiem. Okazuje się, że stoi tutaj nowa wiata z Mieroszowskiego Szlaku Dzika:

Wiata rozczarowuje, jest to wyrób który chroni przed niczym. Podczas wiatru będzie wygwizdów, podczas obfitego deszczu wyjdziemy spod niej mokrzy. Nie mogę zostawić tego widoku w spokoju:)

Szykuję się na ostatnie podejście tego dnia, czyli atak na Stożek Wielki. Z racji całkiem przyzwoitego czasu myślałem o ognisku, niestety, terem w promieniu 500 m wysprzątany :). Docieram na miejsce, kimam dzisiaj jak normalny biały człowiek w wiatuni na Stożku Wielkim 841 m n.p.m.:

Dzikowiec zostawiam na jutro:

Szykuję legowisko i co się okazuje? Zapomniałem o karimacie! Kufa, dobrze, że śpiwór wziąłem, bo dopiero by było :)) Trudno, kimam dzisiaj na dechach . Szybka kolacja i hop do worka! Dobranoc.

16.04.2024 

Stożek Wielki 841 m n.p.m. - Boguszów Gorce - Wrocław

To był "twardy" nocleg :)) W nocy zaczęło wiać. Miałem obawy, że pogoda klęknie, ale nie. Ranek mam, o dziwo, słoneczny. Czas na śniadanie:

Po posiłku czas na pakowanko, pamiątkowe foto :)

Na mnie czas, kulam do Unisławia Śl.:

Zejście ze Stożka Wielkiego to dobra forma rozgrzewki. Z Unisławia Śl. przestawiam się na szlak zielony. Mnie trzeba dotrzeć na Polankę 638 m n.p.m.:

Pot z czoła otrę na Dzikowcu Wielkim 836 m n.p.m.:

I dalej grzbietówka, czyli impreza zmierza ku końcowi. Ostatnie widoki na Chełmiec 851 m n.p.m.:

Nie mogę pominąć widoku na Mniszka 704 - 711 m n.p.m. i Trójgarb 757 m n.p.m.:

Ruchy muszę zagęszczać ponieważ nadciąga w trybie dosyć szybkim paskudna chmura, a ja mam farta do końcówki imprezy :)

No i końcowy akord wędrówki, melduję się na miejscu, czyli Boguszów Gorce:

Chmura na szczęście przeszła bokiem, warunek mam do końca optymalny. No i szybko składam kijki, bo zaraz mam pociąg do Wro. O 10.08 wracam na kwadrat. Jest połowa kwietnia. Odnoszę wrażenie, że zieleń na szlaku trafiłem już raczej majową, co się tutaj wyprawia :))Siedzę w pociągu i rozmyślam o widoku na Chełmiec. Jakiś wewnętrzny głos mnie podpowiada, że wizyta w Górach Wałbrzyskich z namiotem pod pachą może się okazać dobrym wyborem.

 Dziękuję za uwagę.