Batorówek party

Niespodziewane imprezy mają ten walor, że są niespodziewane. Ot, wymyśliłem w ramach wstępu :))
Pewnego lipcowego dnia siedząc wygodnie w fotelu jadłem czereśnie, nagle słyszę dzwonek telefonu. Dzwoni do mnie Dave z pytaniem o łyk-end. Od słowa do słowa i jesteśmy ustawieni na wspólną przechadzkę z jednym noclegiem. No cóż, kto biednemu zabroni?

4.07.2020

Wrocław - Duszniki-Zdrój - Batorówek

Dave rusza w piątek, miał pewne rzeczy do sprawdzenia. Punkt zborny ustalamy na schronisko PTTK "Pod Muflonem". Jako, że wychodzi mnie z roboczego grafiku "krótki łyk-end", "czuta" na wyjazd jednak jest, zatem pakowanko i w drogę. Gdyby nie Dagmara, zbierałbym liście z ulicy, ląduję w Dusznikach-Zdroju. Wstępuję do sklepu spożywczego uzupełnić wiktuały i ruszam:

Droga do celu bardzo fajna :

Klimat nie w kij dmuchał:

Po ok. godzinie melduję się przy schronisku, Dave już się "obija"

Schronisko "Pod Muflonem" ma się dobrze :

Nie jest poprawnie szlajać się na głodnego, idziemy do środka zobaczyć czym nas uraczą. Padło na "bee gees":

Po rundzie powitalnej, a głód zaspokoiwszy, należało łypnąć na panoramę Dusznik-Zdroju, Góry Stołowe z m.in. Skalniakiem, Narożnikiem, Szczelińcami:

Po posiłku zasiedliśmy do mapy ustalając gdzie idziemy. Przed nami szlak żółty przez Ceglaną Górę 611 m n.p.m. Jesteśmy ponownie w Dusznikach-Zdroju:

Idziemy na spokojnie. Będąc na obejściu CG "padamy w trawę" na "duże 10", nie mamy ciśnienia. Zanim do dojdziemy na Skałę Józefa, dwukrotnie będziemy "padać w trawę." Póki co, podziwiamy plenery nad Złotnem:

Oczywiście ze dwa razy musieliśmy "prostować" marszrutę, bo przegapialiśmy odbicia. Podczas zejścia do Złotna:

Drogę asfaltem umila nam ta oto spotkana po drodze kapliczka:

Złotno/Grzybki 508 m n.p.m:

Za chwilę odpalamy racę, tzn. kolejny czas dla drużyny. Odbijamy kapkę ze szlaku i uwaleni w trawie raczymy się na bogato. Dave na ten przykład jest zaczytany na maxa, za diabła nie idzie go oderwać "od lektury" :))

Wypoczęci ruszamy dalej. Zaczynamy powoli myśleć o noclegu, korzystając z warunków zastanych, idziemy uzupełnić wodę do właściciela posesji, który jest wyjątkowo pozytywnie nastawiony do "plecaków" i wręcza nam dwa flakony 1,5l "Staropolanki" na lekkim gazie. Chwilę jeszcze rozmawiamy i żegnamy się zadowoleni. Przed nami kolejne atrakcje szlaku żółtego :

Niebawem wkroczymy do Góry Anny, niewielkiej osady, koloni Łężyc, bardzo atrakcyjnie usytuowanej, z której możemy podziwiać Góry Bystrzyckie:

Na szlaku mijamy pustostan:

Zanim rozpoczniemy podejście do grzbietu => Skała Józefa, decydujemy się na kolejny odpoczynek. Stać nas! Ruszamy na ostatnią prostą i niebawem meldujemy się na punkcie widokowym w okolicy Skały Józefa:

Skała Józefa, zdjęcie marzec 2018:

Chwilę marudzimy w tak zacnym miejscu, zastanawiamy się nad noclegiem tutaj. Rozważając temat na spokojnie, dochodzimy do wniosku, że jest zbyt wcześnie i po namyśle decydujemy się na biwak w Batorówku. Zadajemy szyku. Po drodze mijamy "postawiony już do pionu" kamienny szlakowskaz na Skałę Józefa:

Jestem bardzo miło zaskoczony tym faktem, pamiętam ten kamienny słupek jako w chaszczach leżący. Natomiast gębę rozdziawiłem na widok drugiego kamiennego szlakowskazu, nawet zapytałem Dave'a, kto to zrobił?!

Tego "kamienia" nie kojarzę za diabła, pewnie bidula też swoje przeleżał w ściółce. Bardzo podoba mnie się hasło, że w lesie się nie pali...

Docieramy do kaplicy św. Anny:

I dla mnie kolejne odkrycie - tabliczka informacyjna, że to obiekt zabytkowy itd., jest z orzełkiem bez korony! Wcześniej będąc tutaj kilka razy nie dostrzegłem tego:

I wpada mnie w oko kolejny szczegół, "coś" jest wkomponowane w stopień:

Do Batorowa schodzimy drogą krzyżową, której na przejście nigdy nie było czasu, bo stromo, bo nie po drodze. Zawsze coś wypadało. Przechodząc przez Batorów wpadła nam w oko pewna atrakcja. Dawno nie widziałem tak dobrze utrzymanego Ziła:

Do Batorówka kręcimy szlakiem żółtym, który został nieco zmieniony. Kulamy przez Cygański Wąwóz:

Jesteśmy na miejscu. Parking, wiata, miejsce na biwak, tu jest wszystko:

W wiacie grilują dwie rodziny. Zapytałem, czy zostają na noc. Okazuje się, że niebawem będą się zwijać do domu i zostawią nam ognisko. Żeby nie marnować czasu, rozbiliśmy namioty i uzupełniliśmy wodę w leśniczówce:

Na kolację zapodaliśmy po kawałku giętej z ognia z dodatkami, mieliśmy w czym wybierać :))

Posiedzieliśmy jeszcze przy stole i nieco zmęczeni poszliśmy spać.

5.07.2020

Batorówek - Wambierzyce - Wrocław

Po śniadaniu zajrzeliśmy do mapy. Wstępnie ugadaliśmy przechadzkę do Wambierzyc. Trzymamy się szlaku żółtego, niebawem ujrzymy rzeczy niesłychane.

Otóż wiadomym jest, że w okolicy Rogacza, konkretnie przy skrzyżowaniu szlaków czerwonego i żółtego znajduje się wiata. Stara wersja, którą pamiętam ze wspólnych imprez m.in. z Frankiem w marcu 2015 roku:

Byłem również z Redem w maju 2016 roku :

Z tego starego układu został tylko szlakowskaz. Docierając na miejsce naszym oczom okazał się lokal lotów najwyższych. Śmiem twierdzić, że to absolutnie nowy wymiar wiatingu. W końcu postawiono wiatę z prawdziwego zdarzenia :

Szczeny nam opadły jak weszliśmy do środka i ujrzeliśmy leżankę/musiałem się uwalić z wrażenia/, dla mnie to majstersztyk. Czegoś takiego jeszcze nie widziałem:

Szkoda tylko, że nie pomyślano o stryszku, ale i tak jest wypas! Po zachwytach nad wiatą zmieniamy szlak na czerwony/fragment GSS/ i idziemy do Studzienna. Po drodze mijamy kapliczkę pokutną:

Studzienno wita, kolejna kapliczka z datą 1831 rok:

Po przeciwnej stronie znajdują się ruiny jakiegoś obiektu. Poza tym w pewnej odległości od szlaku znalazłem :

Studzienno, krzyż przydrożny "Męka Pańska" i pomnik przyrody dwie topole białe Maria i Józef:

Przemieszczamy się bardzo kameralnym zakątkiem. Stać nas nawet na odbicie od szlaku, co wychodzi nam na dobre. Pławimy się widokiem na Wzgórza Włodzickie i Góry Sowie:

A skalny mur również dodaje trasie czaru i powabu :))

Docieramy do miejsca, w którym rządziłem w styczniu tego roku:

Z przyjemnością wtaczamy się na Wzgórze Synaj 429 m n.p.m. Ze wzruszeniem mijam miejsce styczniowego biwaku:

Lato na Wzgórzu Synaj:

Z pogodą trafiliśmy w dyszkie:

Przy jednej z kapliczek kalwaryjnych, padło na Mojżesza:

Widok na Wambierzyce z Górami Suchymi w tle:

Widok na Korunę w Broumowskich Ścianach również mnie wzruszył:

Przed słońcem schroniliśmy się w kaplicy Wszystkich Świętych:

Figura Matki Boskiej Wambierzyckiej wykonana przed 1817 r.

I schodzimy do Wambierzyc. Chcieliśmy zakończyć imprezę słusznym obiadem w miejscu, którym był kręcony "Wielki Szu" z fantastyczną rolą Jana Nowickiego:

Niestety, posiłki obiadowe miały być wydawane dopiero po godzinie 15-tej. Skorzystaliśmy z wariantu B i poszliśmy do "Karczmy u Kowala". Nie mogłem się oprzeć pierogom z mięsem wielkości pięści:

Kończymy imprezę. Do Wro wracamy wozem bojowym. To była krótka i bardzo lajtowa przechadzka. Myślę, że potrzebowaliśmy takiego resetu i uważam ten krótki wypad za bardzo owocny. Dawid, z podziękowaniem za wspólne "trudy" na szlaku i przede wszystkim za elastyczność w planie wycieczki.

foto Dave

Dziękuję za uwagę.