Góry Choczańskie na gorąco 18-21.07.2013

Minął tydzień od imprezy w Gorcach. Jadę do Zwardonia via Katowice w nadziei, że limit zlewy za miesiąc lipiec już na klatę przyjąłem. Założyłem, że dawno nieodwiedzane Góry Choczańskie to będzie dobry temat, a przechadzka w rejony Huty, czyli  okolice gdzie zaczynają się Tatry Zachodnie to chyba to czego mnie było trzeba.


18.07.2013

Wrocław - Likavka => nad Kopanicą 596 m npm

Przed godz. 11.00 ląduję w Katowicach, mając czasu kapkę na "Strzałę Południa" do Zwardonia, zapodałem do "Turasa" na posiłek regeneracyjny. Za 15 zyla serwują "wołowego trola maxi" w pakiecie z puszką imperialistycznego shitu. Jako, że byłem na głodzie to odżałowałem. Mają też w ofercie "zapiekankę z kosmosu"- nie ruszajcie tego, to trutka na szczury.

Nadchodzi moja godzina, zawijam na peron i bez niespodzianek turlam się do Zwardonia. I stała trasa z lacza - dworzec kolejowy => Przełęcz Zwardońska => Skalite Serafinov.

Jak wiadomo, słuszne zadaszenie obiektu daje możliwość "odpoczynku" w oczekiwaniu na pociąg do strefy zrzutu. Czasami się zdarza, że trza całą noc "odpoczywać" bo poczekalnia dworca kolejowego w Zwardoniu zaryglowana- nie będą przechowywać darmozjadów, Dworzec Beskidzki również nieczynny, zostaje ostatnia decha ratunku. Około godziny czekałem na pociąg do Rużomberka z przesiadką w Żylinie.
W drodze wnioskuję, że pogoda okaże się łaskawa. W Kralovanach już świeci Zadný Šíp 1143 m npm:

Wcześniej na odcinku Vrutky => Krplany z nosem przyklejonym do szyby podziwiałem Małą Fatrę Krywańską. Korciła mnie zmiana planu, ale nie, okazałem się twardzielem, nie zmieniłem zdania. Docieram na miejsce. Ružomberok i jakże charakterystyczny dworzec kolejowy:

Kroka stawiam do "markietu", na pierwszym biwaku dobrze będzie przepłukać gardło "Kofolą". Obkupiony wracam w rejon dworca kolejowego.

Startuję szlakiem niebieskim, idę przez Likavkę, szlakiem niebieskim. Wychodzę z miasteczka i wtaczam się w malownicze łąki, jest przepięknie. Dostrzegam plac na biwak...

Kolacja, chwila relaksu i delektując się gorącą herbatą, raczę się widokiem na Ružomberok w nocnej scenerii, ależ uwielbiam ten klimat:

Zmęczony jestem trochę trasą, wrażeniami dnia pierwszego, odpływam szybko.....

19.07.2013

Nad Kopanicą - Liptovski Hrad

Ranek mnie wita słonecznie. Zanim zacznę się pakować, mały rekonesans po okolicy. Upał z minuty na minutę coraz większy. Z przyjemnością obcinam na Mnicha 695 m npm:

Čebrať 1054 m npm także robi nieliche wrażenie, piękny szczyt należący do Szypskiej Fatry, czyli najbardziej wysuniętej na północ grupy górskiej Wielkiej Fatry :

Podładowany pakuję dobytek i robię wymarsz. Ten dzionek będzie dosyć męczący, ponad 1000 m przewyższenia na szczyt. Przed 7.00 wyruszam. Słońce już nieźle operuje, wtaczam się w las, po drodze mijam dwa miejsca gdzie jest woda. Odpoczynek robię na Przełęczy Spustiak. Pomiędzy Zadnim Choczem a Kiczerą jest polana, tam też w latach 1924-44 było schronisko turystyczne "Hviezdoslavova útulňa", w grudniu 1944 wojska niemieckie spalili przybytek.

Z polany tejże odbijam do wodopoju uzupełnić zasoby, do szczytu jeszcze kawałek jest a smażalnia się robi, że hej! Wychodzę z lasu, przed mną Pośrednia Polana z przezacnym Hotelem Chocz:

Uwalam się na kwadrans. Słowaccy bacowie wypasają owieczki, hotel jest przez nich zajęty. Na szczyt idę szlakiem zielonym.

Na Wielkim Choczu 1611 mnpm :

Dusza się raduje, Mała Fatra:

Mały Chocz 1465 mnpm:

Schodzę na przełączkę Vráca 1422 m npm, stromizna jak diabli. Jest jedno miejsce z biżuterią. I jeszcze obcinka na szczyt z przełęczy:

Przerwę na obiad robię w wiatuni na Zimerovej 1100 m npm. Po drodze mijam wydajne źródło, uzupełniając peta naturalnie. Obiad w takich okolicznościach - bezcenny.

Jestem również miło zaskoczony, bowiem wymianie uległo miejsce odpoczynku. Można kimać, stryszek niski ale jest możliwość, ewentualnie może posłużyć za przechowalnię bagażu, jest miejsce na ognisko, klasa!

Dla porównania stan z 1.06.2008 roku podczas mojej pierwszej wizyty w Górach Choczańskich:

Przez Jastrzębią Dolinę schodzę do uzdrowiska:

Czym prędzej mijam Aqua - Park i cały ten kompleks, wbijam do "Potravin" i z ichniejszym kefirem i paroma rożkami idę odpocząć na lúčanský vodopád:

Pławię się w luksusie, że też nie zabrałem kąpielówek, rzucić nura.. to by było! Racząc się frykasami filuję w mapę. Jeszcze tylko zacna mieścinka Kalameny.

Jak dam radę uwalić dupę w ruinach Liptowskiego Zamku, będę z siebie dumny. Zbieram się. W Kalamenach a raczej kawałek za tą mieścinką /Zablatne/ znajduje się kąpielisko termalne, normalnie czad! Na kiego mnie jakiś Aqua-Park skoro "parę metrów" "stoi" darmocha jak ta lala!

W drodze tamże spotykam dwóch rodaków, początkowo myślałem, że chłopaki "żulą" w słowackiej krainie, później się okazało, że to taki styl bycia.

Mimo wszystko, miło pogadać nawet o "ziołach". Tymczasem toczę się na ostatni odcinek dnia - ruiny średniowiecznego zamku obronnego na południowym skraju Gór Choczańskich. Był to najwyżej położony zamek na terenie dzisiejszej Słowacji, jak i jeden z najwyżej położonych zamków w Europie Środkowej. Ruiny zamku:

wznoszą się na szczycie - Sielnickie Wierchy/993 m n.p.m./,które leżą w najniższej części Gór Choczańskich.

Zbiornik retencyjny Liptovská Mara:

Wielki Chocz 1611 m n.p.m. by night z ruin zamku:

Na szczycie w "komnacie" obok rozprawia grupa Słowaków i Słowaczek. Zawsze to raźniej. Jednakże rozbijam się kawałek od nich. Do imprezy nie dołączam, jest najnormalniej w świecie zmęczony i idę na "pokoje".

20.07.2013

Liptovsky Hrad - wiata przystankowa przed mieściną Huty.

Oho! Chmurzy się. Szczyt Wielkiego Chocza przykryty czapą. Bez zwłoki pakuję bajzel. Schodzę na przełączkę pod Kralową. Z niej mam przedni widoczek i jak zahipnotyzowany udaję się:

To nic, że idę nie w tym kierunku. Trudno, jakoś to będzie. Za szczytem polany stoi domek myśliwski, tamże imprezują grube szychy z Bratysławy. Drą japy, kiwają gałęziami w geście zaproszenia. Nie będę przecież bucem i nie odmówię. Widzę i czuję, że chłopaki wczorajsze, jest wesoło. Jeden pyta:
- ty, ruski?
Odpowiadam:
- nie,polski.
Lecą misiaczki, uściski. Gejowicze, se myślę. Atmosfera bardzo przyjazna. Prawie jak w polskiej gościnie, pierwsze pytanie czy przyjmę garnucha?
- W życiu! Ale wody mineralnej nie odmówię - odpowiadam. Na stół wjeżdża duży flakon mineralnej z gazem. Gościnni Słowacy proponują poczęstunek gulaszem własnej roboty, ho,ho. Lepiej trafić nie mogłem. Nie umiałem odmówić. Głęboki talerz swojskiego gulaszu z pieczywem, mmmmmm.. Tak to ja mogę chodzić. Dobrą godzinę mnie zajął pobyt w domku. No ale na mnie czas, schodzę do Bukoviny => Liptovska Anna.

Przed Bukoviną, obóz harcerski:

Chmurzy się, zaraz lunie? Nie, nie... nic z tego, chwila strachu i dalej patelnia. W drodze do Liptovskiej Anny, Čerenová 1221 m n.p.m.:

Zanim wstąpię do sklepu, patrzę co mnie czeka - Pravnáč 1206 m npm - jeden ze szczytów Grupy Prosiecznego.

Liptovska Anna bardzo kameralna wioseczka:

Są "Potraviny",  na sok pomarańczowy zapracowałem, smaki miałem jak diabli:

Oddech wyrównawszy, kroka zadaję na Pravnáč 1206 m n.p.m. Wcześniej mijam :

Prawie jak w Beskidzie Niskim :

Dalej już tylko pion. Na Prawnaczu chwila relaksu:

Kolejne poty mam na podejściu na Lomy 1278 m npm.

Przerwę na posiłek robię na Malatińskiej równi 1008 m npm. Jest woda to korzystam bo zaś 400 m do góry mnie czeka. Zanim zacznie się podejście na Prosieczne 1372 m npm sycę się tym klimatem:

Rodzi się w mojej biednej głowie kolejny patent na imprezę w Słowacji. Tymczasem podejście na szczyt wyciska ze mnie kolejny litr potu. Docieram na szczyt Prosiecznego, wcześniej kameralna łąka:

Do najwyższego punktu jeszcze grzebietówki kapkę i jestem:

Szczyt jest w fazie zarastania, jeszcze coś da się dostrzec w kierunku Liptowskiej Mary. Ja w te pędy zapodaję do Doliny Borowianki, w drodze:

Nieco zajechany docieram na Obłazy, idę zyrknąć na zabytki architektury drewnianej m.in. młyn wodny. Z Obłazów kieruję się czerwonym szlakiem w kierunku Huty. Przy krzyżówce na Wielką Borową:

Turysto! Szanuj wiaty przystankowe, nie wiesz gdzie będziesz spał! W tejże loguję się na nocleg, polazłem do gospodarza po wodę i o zmroku rozkładam bajzel. Z rozkładu jazdy wynika, że dnia następnego becaluję z lacza ponownie na Obłazy i Doliną Kwaczańską do Kwaczan. Posiłek, gorąca herbata i idę w kimę.

21.07.2013 

Wiata przystankowa przed mieściną Huty - Liptovský Mikuláš => Zwardoń =>Wrocław

Ranek rześki. Ostatni dzień imprezy zapowiada się kolejnym dniem smażalni. Pichcę śniadanko, pakuję tobołek i się turlam ponownie na Obłazy.

Rządzę w Dolinie Kwaczańskiej, mijam krzyż z 1860 roku :

W rzeczonej dolinie:

Do Kwaczan się zbliżam. Przed wjazdem do miasteczka jest parking z bufetem, na "wskazie" 7.30 srana. Zasiadam na "małe 5", bo jest Kofola lana. W mieścince:

Z Kwaczan wydostać się w niedzielę to cud. Niestety, czeka mnie oesik 15 km asfaltem do Liptowskiego Mikułasza. Życie jest brutalne i pełne zasadzek. Przynajmniej waruneczki mam w pytę. W wiacie przystankowej zasiadam na parę minut relaxu:

W drodze do LM mam czas na refleksje, żegnam się z przygodą w Górach Choczańskich :

Tatry Zachodnie kuszą jak diabli:

A przede mną tabliczka końcowa, Liptowski Mikułasz:

Na dworcu kolejowym melduję się w samo południe. Dalej to już pryszcz. "Vlak" do Zwardonia via Żilina. Ze Zwardonia ostatnie spojrzenie:

I daję dyla, via Katowice => Wrocław. Słowacja ma to do siebie, że im częściej tam jestem tym bardziej mnie się podoba.

Dziękuję za uwagę.